
Deden ter razón aqueles que din que ando sensiblera nestes días porque as veces venhenme unhas ganas inauditas de estaren soa fora de todos eses comportamentos que me están a danhar, fora das frases-bofetada...soa a pasear sen xente conhecida...éntrame a dúbida de cánto dano estou a causar eu sen me decatar e instálase a certeza de que vivimos nunha sociedade que non se sabe relacionar, que non ten relacións sanas; suponho que estou demasiado perto da Amaia coas suas boas intencións para o mundo e a suas teorías de quearen relacións sanas, tan só relacións sanas... bonita utopia!!!!!
Deboche procurar un equilibrio para mín porque a desilusión o impregna tudo e así non se pode ir moi lonxe, é unha relación insana que establezo eu conmigo mesma.