Tópicos???

Tenho quizais o ouvido demasiado orientado últimamente, pero non fago maís que escoitar mulher asociada a guapa; escoitas a radio, hai unha entrevista home-mulher, cal é o primeiro comentario: "que fermosa que estás hoxe!", vai aparecer unha mulher nun plató da t.v cómo apresentan: "unha fermosa mulher"; o outro día presentáronme a unha companheira de curre o seu primeiro comentaario: "qué guapa es!". Ser mulher está sublimemente condicionada a ser guapa, se non es guapa non tes presencia, de Alfonsina Storni din os libros de literatura que "non era guapa" e eu pregúntome, cómo se fai para definir a beleza?, quempuxo as normas? ónde están escritas? ónde as podo ler para definirme?.Cando se presenta a un home nunca aparece a palabra guapo: "Hoxe temos aquí ao rokeiro fulanito, guapísimo coma sempre".

Son consciente de que isto que estou a dicer é unha obviedade,tudus sabemos...pero, ainda así, a pesares de que tudus sabemos seguimos a escoitar o, e a creer o... así que non semelha unha obviedade tan obvia.

Foto: Alexandra Boulat.

Aloe Vera

Sorprendinme o otro día no supermercado, todos os productos levan Aloe Vera, é unha planta medicinal, din nas súas publicidades, é verdade, é moi boa para curar a pele.
Na minha teoría sempre hai que desconfiar da tele e da publicidade. Venden leites de banho de aloe vera, yogures de aloe vera, ...coa mensaxe "é unha maravilla para a túa saúde", pero os productos están cheios dunhas cousas que non sabemos o que son, cuns nomes rarísimos que despois ven algunha colega nutricionista e dí che que é unha merda para o organismo.
É o proceso constante do mercantilismo que move a modernidade, mentir ou crear necesidades; é para vender máis, nada que ver coa preocupación pola saúde de niguem de nós, cada día máis xoven coa Aloe Vera, renova por dentro e por fora.
Non che é unha nova para niguem esto que estou a dicer, pero entra unha furía atroz e entran ganas de colher o machete e reventar as estanterias do super, pola saúde de todas/os, pola destrucción das/os consumidoras/es!!!

Foto: Alexandra Boulat

Unha, duas, tres...chimpo outra vez!!

Moitas das cancións que eu identifico comigo tenhen que ver coa viaxe:

Deixe me ir, preciso andar
vou por ahí a procurar,
rir pra non chorar"
Marisa Monte.


"Es mi destino, piedra y camino,
de un suenho, lejano y bello, vida,
soy peregrino"

"Yo llevo en el cuerpo un motor
que nunca deja de rolar
yo llevo en el alma un camino
destino a más nunca llegar"

Manu Chao.

As veces penso que é coma unha condena, vas deixando amig+s, porque a xente sigue ahí, contigo, vaias onde vais, con mensaxes, teléfonos...pero eu perdo a cotidianidade con elas/es; non podo estar cando están mal, non podo estar cando están bem, non podo seguir as/os e saber qué pasa dentro das suas testas; sempre debo voltar a empezar; facer conversar, traer lembranzas,..interpretar olladas, desexos,...
Cando andas tanto a rular perdes as bases sentimentais, sínteste individual. Pero eu non podo, en verdade, non me podo estar quieta, quizáis deberíame preguntar por qué?

Foto: Alexandra Boulat

Sempre foi unha gran mulher!!!

Na minha vida escoitei moitas frases dignas de ser mencionadas dentro da longa recua de machistadas mil, moitas tenho as aturado en carne propia. Aquí só vou mecionar duas:

A primeira escoitei na fai uns cantos anos da boca dun granadino, compañeiro meu de piso, vou na traducir ao galego (ainda que quem vivimos neste paisinho sabemos que isa grande lingua de España!!!!, o castelán-español é difícil de traducir, debido a sua grandeza-conquistadora!!!!!), vem, aláh vou:

- Eu, que coa única mulher coa que comuniquei sempre foi minha nai, noto que agora coa minha moza establezco a mesma relación.

Ainda que iste comentario semelhe un pensamento para a rectificación, non vin ningún cambio no seu comportamento no seguinte ano e medio que compartín piso con el.

A segunda foi na "Telegaita" nun programa que vai polas vilas na procura de gaiteiros famosos nas épocas pasadas. Non lembro o nome do gaiteiro, é en verdade, non fixen nada para o reter na memoria,( algo habitual en mín, por outra banda). Falaba da súa mulher, era dunha vila de lonxe e a familia dele teimaba en que el tinha que procurar unha un pouco máis perto, pero el gostaba daquela e foi unha grande elección:

- É unha gran mulher, sempre foi unha esclava!!!!

Comenta tí, que eu marcho.



Photo: Alexandra Boulat. Albanesas/es