Últimante ando a me preguntar se nao ha un chisco de colonialismo en isto de querer conhecer a outra.Unha tradición dentro das nosas costumes vir a mirar cómo é o desconhecido. Que despois conleva xuzgar o desconhecido...Dende que estou aquí(no cairo) síntome unha perpetua estranxeira, entro no metro e todos os olhares venhen a min, son un bicho raro, venho para mirar e son a mirada.
É unha ironía da realidade.
1 comentário:
ei alicia, al final he descubierto el misterio.. la tal gertrudis hizo un copia y pega de un post de mi blog (complejos) por eso salía mi dirección. Imagino q alguien de la foto le hizo pensar en eso.
Yo a veces me siento extraña extranjera en bcn. Ironías de la realidad. Q vgi bé
Enviar um comentário