Vas pa diante, vas pa tras

Eu son cangrexo, de modo que tenho esa teima de ir para atrás, sempre foi así; pero para seren sincerira debo confesar que
non me movo en línea recta son máis do estilo budista, tenho a sensación de que dou voltas e voltas sempre o redor do
mesmo circulinho.
Nunca pensei en darlle un senso a vida, penso que é romperse a cachola innecesariamente, porque a vida non che ten
senso, e de o ter non é adcesible para nos, de modo que... esa problema nunca foi meu; pero sí pensaba que un/ha tinha o
deber de pensar e pensar,de viver, experimentar, intentar comprender... e despoís de este esforzo o devenir facíase máis
comprensibel ou máis calmo. Estilo recompensa polo traballo acumulado , merecida xubilación.
Tendo en conta que levo 34 anos dando voltas sobre o mesmo muriquinho de area e posibel comenzar a pensar que:
ou debería reflexionar máis e mellor
ou debería deixar de reflexionar.

"Un torturador no se redime .......sucidandose

.....pero algo es algo"

Benedetti.

Non penso nin nombrar o nome do morto, porque para mín non se debe nin lembrar o nome dos dictadores..... debemos lembrarnos das atrocidades que cometeron, pero non deben pertencer a Historia, deberíamos ponherlles números, hoxe morreo o dictador número 4236.
Estamos contentos/as?, quizáis non é unha ledicia moi relacionada coa ética porque en principio non se debe dexesar a morte a ninguén, pero... é posible permitirse este pequeno desliz moral?, permitirnos este tic de malignas delicias sin demasiado remorso?

Moitas gracias minhas parrulonas ghuapas polos comentarios, foron delicias.

A perimplona

A perimplona sonhaba na noite,

a perimplona sonhaba na cama, a perimplona sonhaba na rúa, a

perimplona sonhaba no día, a perimplona sonhaba e sonhaba.......

e sonhaba.... parrulinha, ohh!!!parrula.

Os amigos, a familia, o ghuapo mozo que a acompanha.... todos e

todas sempre lle dicían:

- ¿E logo algún día non estaría ben despertar!!!!

As veces, algún recém conhecido tenlle dito:

- Non gosto das personas que tanto sonhan.

E dentro da cachola da Perinplona formáse un cohágulo de non-

comprensión ( que non é sinónimo de incomprensión; comprender,

comprendía, pero non compartía).

- Sonhar e bonito- pensaba Perimpla.

Pero hoxe, despois de catro meses debe deixar un traballo, e

ninguén lle dixo adiós, e ningún ou ningunha dos e das complaheiras

soltaron nin un laio pequerrecho, nin un: "Foi un ghusto" ou " Foi

un ghustinho".

E Perimpla, sempre nestes intres pensa.

- ¡ Hostia que é fodido sonhar!

As delicias venhen sen palabras....

Fora de nos hay un inferno, dentro de nos outro, quizais o mesmo;

dentro e fora son bifurcacións dun mesmo inferno?.

Bos días dende Nadal.